Abstrakt: | Praca jest nowym spojrzeniem na związki filogenetyczne i stanowisko systematyczne podrodziny
Isometopinae (Miridae. Heteroptera). Przedstawiono w niej historię badań faunistycznych
oraz poglądy na filogenezę grupy, poczynając od FIEBERA (1860), kończąc zaś na opracowaniach
ostatnich lat. Następnie omówiono rozmieszczenie geograficzne form współczesnych,
wskazując centra ich liczebności i różnicowania. W kolejnym rozdziale omówiono gatunki kopalne
wraz z ich cechami charakterystycznymi. W dalszej części pracy opisano nowe taksony Isometopinae:
gatunki, rodzaje, podplemiona i plemiona, podając cechy diagnostyczne. Następny rozdział
poświęcono analizie cech morfologicznych Isometopinae, która stanowi próbę określenia ich
plezjo- lub apomorficznego charakteru. Na podstawie przeprowadzonej analizy zaproponowano
podział Isometopinae. Ustalono, iż w obrębie Miridae można wyróżnić dwie grupy siostrzane.
Jedną stanowią Isometopinae, do drugiej należą pozostałe wyróżnione dotąd podrodziny (wraz
z Diphlebinae, które były zaliczane do Isometopinae). Isometopinae, obejmujące współczesne
gatunki, rozpadają się na trzy linie rozwojowe: Gigantometopini, Isometopini oraz Myiommini.
Uwzględniając gatunki kopalne, można stwierdzić, iż tworzone przez nie plemię Electromyiommini
stanowi grupę siostrzaną kładu Isometopini-Myiommini. |